Τυρίμου Ελένη: Ποιήματα (Δείγμα Γραφής)

Ταυτοποίηση της Τακτοποίησης

Αυτή η ντροπή
αυτή η ειρωνεία
δεν ξεπλένεται 
με ένα οστό. 
Σε ένα ξύλινο κουτί 
αυτό το αναξιόπιστο 
δεν σβήνει το ουράνιο τόξο 
ενός ανεκπλήρωτου ονείρου. 
Αυτό το ξύλινο κουτί 
Δεν χωρά τα τόσα χρόνια καρτερίας 
Αγωνίας, πόνου και δάκρυα 
της πικραμένης μάνας 
του πατέρα την οργή στο άδικο. 
Πόση ντροπή στο διπλό 
και απάνθρωπο έγκλημα 
ως τακτοποίηση του θύματος…
Τι ντροπή, τι κοροϊδία! 
Όχι !αδελφέ μου.
Στης τακτοποίησης τα μεγάλα 
Ραδιουργά έργα των θυτών σου 
δεν θα συμπράξω…
Σε αυτό το ξύλινο κουτί 
με ένα αναξιόπιστο οστό 
δεν θα σε θάψω έτσι απλά, ψυχρά …
Τι ντροπή, τι ειρωνεία 
Πόσος εμπαιγμός 
Σε αυτή την Τακτοποίηση !

 

**

 

 

Το γράμμα

 

Βρήκα το κιτρινισμένο γράμμα
Ξεχασμένο σ΄ ένα σου βιβλίο
Πως στ΄ αλήθεια τα΄ φερε η μοίρα 
Τώρα ακριβώς την ώρα 
Του μεγάλου στοχασμού 
Το δάβασα και οι λέξεις ζωντανεύουν 
Πόσο στ΄ αλήθεια δίκαιο έχουν 
Πόση βαρύτητα έχει 
Ένα ξεχασμένο κιτρινισμένο γράμμα.

 

**

 

 

Όνειρα

 

Αχ! Να ΄ χαν τα όνειρα ζωή 
Να βγουν να σεργιανίσουν 
Σαν τα πουλιά ελεύθερα
Τη γη να ομορφύνουν 
Κάθε αγάπης όνειρο, να αναστηθεί και να μυρίσει 
Παντού γέλια, τραγούδια και χαρές η πλάση να καρπίσει 
Αχ! Όνειρα που μένετε βαθειά παντού κρυμμένα
Όνειρα, άπιαστα πουλιά λεύτερα, σκλαβωμένα!

 

**

 

Απογοήτευση

 

Μια λέξη δεν φτάνει 
Να ξεπλύνει πληγές 
Και ντροπή  
Με ένα δήθεν αθώο σου βλέμμα
Να απαλύνεις τόσο πόνο
Τώρα όλα πια πήραν 
Τη δική τους πορεία 
Με αριθμούς 
Και οδούς.

 

**

 

 

Σε αυτούς που είναι μακριά μας

 

Κοίταξα απόψε τον ξάστερο ουρανό

την ώρα που άλλαζε ο χρόνος

Πότε δεν είδα τόση λάμψη

Τόση γαλήνη

Δύο αστέρι ενωμένα

Πήραν τις στράτες

Του ουρανού

Αλλού να σεργιανήσουν

Στο δρόμο μας παντα

Φωτεινά δεν θα μας Λησμονήσουν

Πάντα θα είναι φωτεινά

να μας καθοδηγούνε

Γιατί ναι μέσα στη ψυχή μας

Και πάντοτε θα ζούνε.